مسئله ی امامت درک نشده است

غصه ای بر دل تو ؛ می کُشَدَت کهفِ حَصین
خنده ای بر لب من ، می کِشَدَم تحتِ زمین
خنده ام از دل تنگ و گنهم بحثِ همین
غصه ات از سر جنگ و گنهِ اهلِ زمین
بشنیدم ز منامه ز حلب حرف دل طفل جنین
چو نیامد مه نرگس ؛ عرق شرم جبین
نیمه ی ماه شُد و یاد یل اُم بَنین
تا امامت نشود درک همین است و همین
حسین سلیمانی ( میثم )

در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

نوروزمان زرد و خبر از بهاره نیست
جهلی غریب ؛ حقیقت است استعاره نیست
داغی شُدش به سینه و دل می رود ز دست
در هم کشیده مَعجر و گوشواره نیست
اینجا کسی امیدش به چشم توست
بر بام خانه اش به خدا ماه واره نیست
دُردی کش و نفسش مونس شب است
شب ها قسم که غمش روی ماه پاره نیست
اما چه سود ! داغ اشکش برای کیست ؟
میسوزد از برای خود از بحر چاره نیست
تنها تویی که غمت داغ کوچه هاست
در شهر ما خبر از میثم و زُراره نیست
آنجا تویی ؛ بی قرارت خدا کنار توست
دیگر دلت طشت نشین و پاره پاره نیست
پیش خدا بمان مدام ، آنجا به خیر توست
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
. حسین سلیمانی ( میثم)

مصحف گم شده ی قرآن

عصر یک روز سیه بار دگر مُصحف قران خواندم
ساعتی غاشیه و بحر غمش آیه ی هجران خواندم
از برای دل پر درد بشر فال زدم با دل خون
دیدم آدم به خودش چَشم بُوَد ، آیه ی انسان خواندم
پرسشی بود مرا ،از حرمش چونکه جوابی نرسید
پس از آن مار و بشر مات شدم ، سوره ی کنعان خواندم
حرف کنعان شد و یعقوب غمش باز ثریا را سوخت
بحر تسکین دلش آیه ی قصر و شرفِ یوسفِ پنهان خواندم
دیدم او را که رود چون شبهی سوی فضا دست افشان
گفتمش راه نداری به کجا ؟! آیه ی سلطان خواندم
ناگهان چشم گشودم به جهان دیدم من
بُوَدَم جهل مرکب متداول سندِ مَخلصِ بُرهان خواندم
هدهدش آمد و گفتم که برو در وطنش یار سلیمانیِ من
که من الساعه برایت خبرِ آمدن پادشهِ مُلکِ سلیمان خواندم
.
حسین سلیمانی (میثم )
------------------------------------------------ پ . ن :
آیه سلطان : الرحمن 33
ای گروه جنّ و انس! اگر می‌توانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولی هرگز نمی‌توانید، مگر با سلطان ( امام )
آیه ی انسان : قیامت 14 بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ
مخلص برهان :یوسف 14 ، همراه با تفسیر آیه